پادگان میشداغ
ميشداغ زماني مأمن و پناهگاه رزمندگان اسلام بوده است .
اين پادگان كه خاكريزها و سنگرهاي آن هنوز كه هنوز است ياد بسياري از شهيدان و رزمندگان غيور اسلام را در خود زنده نگه داشته است با نواها و نغمه هاي شب هاي عمليات اين عزيزان عجين است مي تواند گواهي صادق به بي گناهي اين دلاورمردان و مظلوميت آنان در برهه اي از زمان معاصر باشد. سنگريزه ها و تخته سنگها و خاكريزه هاي اين پايگاه مقدس مي تواند شهادت دهد كه چه فرزندان برومندي از دامان پاك مادر مظلومانه و بي گناه فقط به جرم دفاع از ناموس و عزت و شرف و حيثيت سرزمين خود از اين سنگر به اوج پر كشيده وبه لقاي حضرت حق پيوستند.
ميشداغ يكي از ده ها كربلاي ايران است كه در8 سال دفاع مقدس با فلسفه رشادت و شهادت طلبي فرزندان ايذان زمين به وقوع پيوست. در اين پايگاه روزگاري شهيدان والا مقامي همچون صياد شيرازي، نياكي ها، اقارب پرست ها، آبشناسان ها، باكريها، همت ها و...را به عهده داشتندكه از موجبات آن زبوني و خواري دشمن مفلوك بود.
در ميشداغ پس از آنكه زائران از برنامه ها متنوع مذهبي، فرهنگي بهره مند شدند در گوشه اي از پادگان به وسيله رزمندگان صحنه هايي از ميدان نبرد واقعي به تصوير كشيده مي شود. صداهايي از انفجار توپ، گلوله و خمپاره كه با استفاده از مهمات جنگي و نقش آفريني رزمندگان گوشه اي از حماسه دفاع مقدس را براي زائران به اجرا در آورده و حال و هواي خاصي را در منطقه ايجاد مي نمايد. سيماي تك تك زائران غرق در اشك و ناله هاي حزن انگيز آنان در مظلوميت رزمندگان بيداد مي كند. در گوشه اي از وسعت پادگان با استفاده از ميادين مين، سيم خاردار، سلاح ها و خودروهاي جنگي را منعكس و بازگو نمايند.
اينك زائران با كوله باري از حقايق و واقعيت هاي ارزشمند دفاع مقدس كه تاكنون نه ديده و نه شنيده اند راهي ديار و سرزمين خود مي شوند تا براي ديگرآشنايان، اقوام و دوستان خود و خاطرات ماندگار و ارزش هاي جاويد تاريخ عظيم دفاع مقدس بگويند و آنان را نيز از ثمرات و بركات اين سرزمين هاي نور بهره مند سازند.
اين هم كليپ صوتي صحبت هاي دلنشين راوي عزيزمون كه بعد از يه خشم شب حسابي بود. خالي از لطف نيست. (متاسفانه اسم اين راوي رو نمي دونم اگه احيانا كسي اون جا حضور داشته و اسم اين راوي عزيز و دوست داشتني رو مي دونه به منم بگه.)
شهدا این زخم خوردگان تیر عشق، این بی توقعان بی توقع تر از کویر! رفتند تا ابرهای سیاه را از آسمان اندیشه ها فراری دهند - رفتند تا زمستان بوی بهار بگیرد، اگرچه نگاه های سرد همیشه بر سنگ فرش مزار مقدسشان جا خوش کرده!